We zijn terug in koningsstad Fez, waar we ook gestart zijn. Deze rally was een stuk zwaarder en intensiever dan de rally in Tunesië drie jaar geleden.

24 april
We zijn terug in koningsstad Fez, waar we ook gestart zijn. De cirkel is rond.

Deze rally was een stuk zwaarder en intensiever dan de rally in Tunesië drie jaar geleden. Organisator Gert gaf dat ook aan in zijn speech bij de prijsuitreiking. Wat Gert betreft heeft hij het niveau bereikt dat hij wil vasthouden. Ook veel ervaren deelnemers gaven aan dat een aantal etappes Dakar waardig waren. Het verschil zit inde minder lange liaisons en een aantal minder lange etappes. Des te blijer zijn wij dat we het allemaal gehaald hebben. Toch wel een prestatie.
De mannen die horen dat wij echt de routes hebben gereden die zij ook hebben gereden zijn ze stuk voor stuk vol lof en onder de indruk.
Het gevolg is wel dat ik nauwelijks aan schrijven ben toegekomen. Bij deze nog een beetje een inhaalslag.

De laatste drie dagen, met gerepareerde auto, waren geweldig en zwaar.
De etappe van Mahmid naar Thissit woensdag was heftig doordat we begonnen met 40 km zandduinen en we door vastzitten, graven, losgetrokken worden en anderen helpen veel tijdverlies hadden en 's avonds nog een eind door het donker moesten.
De marathon etappe van donderdag van Thissit naar Ouarzazate was pittig door de lengte van 500 km. Maar doordat de route door de bergen erg mooi was en er een verbinding van175 km over asfalt tussen zat viel het voor ons erg mee. We waren rond 18.00 uur al binnen. Het navigeren ging erg goed donderdag.
Vrijdag was maar een korte rondje van 133 km maar het roadbook was lastig en navigeren viel zwaar. Tot onze verbazing en blijdschap waren we toch als eerste van de Adventure rally over de finish die dag. Kennelijk was het voor iedereen lastig geweest.
Na de finish, met bijbehorende foto's, in colonne nog 200 km naar Marrakech voor diner en prijsuitreiking. Wij doen onderweg een koffie en komen daardoor achter de stoet auto's en vrachtauto's van het Belgische Feryn team terecht. Die gaan een stuk trager dan wij doordat ze het tempo van de servicetruck aanhouden. Net als ik ze allemaal heb ingehaald en ook nog een toeristenbus heb gepasseerd worden we gestopt door een politieagent. Ik heb ingehaald over een doorgetrokken streep verteld hij ons met strenge blik. Wij bereiden ons mentaal al voor op een behoorlijke boete of in ieder geval een onderhandeling daarover. Terwijl we daar staan passeert de Feryn stoet ons weer onder luid getoeter. Fijn.
"Vous êtes dans la rally?", vraagt de agent ons, nog steeds serieuze kijkend. "Oui", is daarop ons simpele antwoord. De agent denkt even na en kijkt ons dan prangend aan,vingertje erbij: "Twee minuten straftijd!" Wij kunnen maar net ons lachen inhouden. Proestend van ingehouden pret vervolgen we even later onze weg. Om daarna opnieuw alle vrachtauto's weer in te halen.

Je kunt je niet voorstellen hoe heerlijk het is om na een week zand, stof en zweet in Marrakech weer in de bewoonde wereld te komen met een echt goede douche, schone kleding die ook langer dan 5 minuten schoon blijft en een zacht en comfortabel bed. Dat is allemaal dan weer extra genieten.
Rond 20.00 uur starten diner en prijsuitreiking bij het tweede zwembad van het Zalagh Resort. Erg grappig om alle mannen als zandkrabbetjes opeens tevoorschijn te zien komen: schoon, fris, geschoren en met hun beste sponsorkleding aan.

De bescheiden en rustige Belg Kim de Rijker is weer eerste bij de motoren. In Marrakech na wat drankjes ontdekken we echter dat hij ook nog een heel ondeugende, humoristische en brutale kant heeft. Dat geldt overigens voor meer Belgen.
Derde in het algemeen klassement en winnaars bij de SSVs in een Polaris zijn twee mannen in een rolstoel. Ongelooflijk wat die een prestatie hebben neergezet.

Na diner en bar eindigen we met een groep mannen in de Pacha, de club die zich op loopafstand van het hotel bevindt. Mannen betalen €20 entree, vrouwen mogen gratis naar binnen. Weg is daar de wereld van de tradities, de islam en de eigenheid van Marokko. Alles is over de top. De decadentie en eigenlijk ook verveling stralen er vanaf en de alcohol vloeit rijkelijk. Voor ons is de overgang naar deze wereld echt weer even wennen.
Dat tafereel herhaalt zich de de volgende dag op vrijdag bij Nikki Beach. Ook een concept dat vanuit Ibiza de wereld rond gaat. Het decor is er echt feeëriek. Allemaal terrassen rond een azuurblauw zwembad met witte loungebedden afgeschermd met licht wapperende gordijnen, ertussendoor palmbomen en een ronde bar rond een toren van champagneflessen. Dat alles afgemaakt met een toefje zwoele muziek. De perfecte plek in een warm land.
En tegelijkertijd voelt het onwerkelijk, is het contrast te groot en is het lastig om ervan te genieten.
Wij arriveren wat later dan de anderen al wat flessen rosé van €110 per fles soldaat hebben gemaakt. Dat ene glas frisdrank dat wij drinken in de heerlijke zonnestralen van de late middagzon is voor ons voldoende en zo hebben we het in ieder geval even meegemaakt.

We hebben de mazzel dat we op zaterdag met Bart en Eric, twee monteurs van het Rallymaniacs team die ook naar Fez terug moeten, mee kunnen rijden. Niet rijden, niet navigeren en niet hoeven nadenken. Heerlijk, want alles staat op standje uit.

In Fez hebben we een overnachting geboekt in een traditionele Riad aan de rand van de Medina. We worden overweldigd door de schoonheid van de binnenkant en inrichting met alle mozaïeken en prachtige kleurrijke details. Dat alles verbogen achter de smalle, onooglijke steegjes van de oude stad. Lekker om ons nog even onder te dompelen in deze kant van Marokko.
We slenteren door de medina, kopen nog wat souvenirs in de souk en weten niet meer waar we zijn als we tegen de schemer om 20 uur op zoek gaan naar een restaurantje. Op zoek naar een panoramaterras in een van de steegjes worden we geholpen door een local. Iedereen is hier propper. Die loodst ons eerst naar een werkelijk prachtig maar geheel leeg restaurant waar we binnen zouden zitten. Ondanks de hartverscheurend teleurgestelde gezichten van de broze oude mensjes die daar rond schuifelen is dit toch niet wat we willen op onze laatste avond.
Dan snelt onze man uit Fez ons vooruit naar een andere dit keer geweldige locatie. Een dakterras met uitzicht over stad en omgeving en een verdieping lager een goed spelende en zingende zanger. Vol trots vertelt de ober ons dat ze zelfs wijn schenken.
Als we als het na zonsondergang kouder wordt een verdieping afzakken blijkt dat we in de plaatselijke coffeeshop terecht zijn gekomen. Hier wordt de teelt van het Rifgebergte in snel tempo verstookt.
Wij steken schril af tussen de voornamelijk mannelijke en puur inheemse clientèle die ons nauwelijks durft aankijken. Maar de muziek is goed en de wedstrijd Inter-Roma op het mega tv-scherm naast ons stoort ons niet, dus we blijven tot we onze ogen echt niet meer open kunnen houden. De moeheid van de rally begint nu pas toe te slaan.

De weg terug vinden is nog even een uitdaging in deze medina, die schijnbaar 9.000 straatjes heeft, maar met wat hulp lukt dat ook. Morgen weer naar huis. Ook fijn.
Het was een mooi avontuur. Volgend jaar weer!

Hartelijke groet,
Sascha

Na het wakker worden loop ik op mijn wandeling richting wc eerst langs de auto om te zien of er olie gelekt is.

20 April
Na het wakker worden loop ik op mijn wandeling richting wc eerst langs de auto om te zien of er olie gelekt is. Een paar druppels maar, dus het lijkt mee te vallen.
Na het inladen van tent, matrasjes, slaapzakken en toiletspullen rijd ik de auto richting de truck 4x4 Ermelo om een aantal spullen weer in ons krat te dumpen en weer voldoende flessen water voor de dag in de auto te stoppen. Liever teveel dan te weinig.
Daar in het zand, na een ritje van 500 meter, begint het lekken van de differentieel olie opeens toe te nemen. Ik knip een lege plastic fles open en leg die eronder. Dit is toch wel zorgelijk opeens. De reparatie in Erfoud is niet goed uitgevoerd. Ik aanschouw het nog eens even en dan is het snel duidelijk, we gaan opnieuw niet rijden vandaag. Het risico van een gebroken vooras of een in de soep gedraaid differentieel wil ik niet nemen.
Er rijden verschillende felgekleurde autootjes door het kamp van locale garages, ook nog eens bont geschakeerd door de vele rally stickers. Van verschillende kanten begrijpen we dat Garage Gordito uit Zagora de beste is en dat we daar moeten zijn. Gert begeleid me hoogstpersoonlijk naar een klein dikkerdje die de naam Gordito eer aan doet. Hij is net zo kordaat als dat ie breed is en voor we het weten rijden wij met een monteur achterin de 100 km naar Zagora.
De aan de voorkant onooglijke garage blijkt achter de smalle voorgevel en grote goed georganiseerde en geoutilleerde werkplaats te hebben. De voorwielen en -as gaan er dit keer helemaal af en de oude las wordt volledig weggeslepen. Op het oog ('t is wel mijn onervaren oog wat lassen betreft) ziet het er een stuk beter uit dan de vorige keer bij garage Royal in Erfoud. Die hebben wat mij betreft hun koninklijke status verloren.

Er is een voordeel aan een dagje garage; we zijn ruim voor het donker terug in het bivak en hebben nog tijd voor zwemmen, hammam en uitgebreid douchen en een non-alcoholisch drankje voor het eten. Dat is dan goddelijk.

In de bar blijkt dat er een motorrijder is gestorven. Een ervaren rijder, maar in de duinen te uitgeput, te uitgedroogd, afgestapt en in elkaar gezakt. De traumaheli was er in 5 minuten, maar het mocht helaas niet meer baten. Deze avond is het erg stil in het bivak bij het avondeten. Iedereen is er onder de indruk van. Ik heb het al eerder geschreven, motor en auto zijn een wereld van verschil in de rally, maar toch doet het je weer beseffen dat we wel met iets risicovols bezig zijn.

Hartelijke groet,
Sascha

Wat een geweldige en indrukwekkende dag vandaag

19 april
Wat een geweldige en indrukwekkende dag vandaag. Wel een lange dag. We doen er 12 uur over. We starten met 40 kilometer hoge zandduinen bij Erg Chebbi. Omdat we gisteren niet hebben kunnen inkomen in de makkelijkere duinen rij ik al vrij in het begin helemaal vast. Het kost een uur graven en een heleboel slokken water om weer los te komen. Daarna heb ik de slag weer te pakken en gaan we als een speer. Het is wel hard werken. Duinenrijden is een soort skiën. Met veel vaart glij je er als het ware overheen en je wilt vooral niet stil komen te staan op 'het pad'. Daar komt nog bij dat het echt betoverend is om in de zandduinen te zijn.
Na een stuk stenige route waarvoor we de banden weer op moeten pompen krijgen we nog een tweede stukje lagere duinen. Die lijken nu een makkie in vergelijk met het voorgaande stuk.
Daarna over een eindeloze witte zoutvlakte (plateau blanc) waar we hoge snelheden halen en vervolgens langs kleurrijke rotsformaties richting bergen. De lunch- en Controlepost is al weg als wij die om 18.00 uur bereiken. We moeten er eigenlijk 20 minuten stoppen, maar omdat we alle tijd die we nog bij daglicht hebben willen benutten gaan we direct door. Nog maar even het gas erop om zoveel mogelijk kilometers af te leggen nu we nog iets zien. De laatste 100 kilometer doen we in het donker, wat een stuk langzamer gaat.
Ook nu is het dus al weer laat als we het bivak in Mahmid inrijden. Het is een prachtige plek in de palmeraie bij een kasbah-achtig hotel met binnenzwembad, hamam en leuke bar. Wij krijgen er weinig van mee, want het roadbook moet nog voorbereid, de tent opgezet en het dagelijkse onderhoud aan de auto uitgevoerd worden. Yvette gaat aan de slag met het roadbook en ik zet het tentje op een heerlijk rustig plekje uit de wind binnen de muren van het complex. Ook hier waait het weer behoorlijk.
Bij m'n rondje auto ontdek ik dat op de plek waar de vooras gerepareerd is weer een klein beetje olie uit het differentieel lekt. 4x4 Ermelo kan ons nergens mee helpen, omdat Eelco Bekker en Sijbrand van EB rally team over de kop zijn gegaan in de duinen en er een heleboel werk aan de auto is.
Het irritante is dat bij alles wat ik aan de auto doe er een locale monteur om me heen danst die me ongevraagd met alles wil helpen en steeds van me over wil nemen. Hij trekt me bijna mijn gereedschap uit handen en ik ontkom er niet aan om hem het luchtfilter te laten schoonspuiten met perslucht. Lief bedoeld en voor een prijs natuurlijk, maar ik ben te moe om het te kunnen waarderen en te moe om hem af te wimpelen. Als de lekkende olie ontdekt wordt willen de locale monteurs de auto op dat moment om 23.30 's avonds nog meenemen om hem te gaan repareren. Ik kan niet meer goed nadenken, laat staan besluiten en stuur resoluut iedereen weg. Eerst slapen en morgen zien we weer verder.
Ik kan nog net de energie opbrengen om m'n bezwete lijf af te spoelen onder een voor het bivak gefabriceerde douche. Yvette kruipt even later zo haar slaapzak in en doet de douche in de ochtend.

Hartelijke groet,
Sascha

Ploeteren door de Zandduinen.

Het was weer een pittig dagje! 12 uur bezig geweest. Vooral de zandduinen waren ploeteren. 2 keer vast op een duintop en losgetrokken en 1 keer geland op de neus waarbij we verticaal stonden. Enorme mazzel gehad dat de auto de goede kant op viel en weer op vier wielen landde. Ook veel mensen losgetrokken en geholpen in de duinen. De locals noemen ons steeds les Gazelles als we langs komen. Vanavond in een prachtig Marrokaans aangekleed bivak.

De lucht is zwanger van het zand

18 april
We zijn vannacht ongeveer onze tent uitgewaaid. Deze storm schijnt niet voorspeld en schijnbaar veroorzaakt door een snelle temperatuurverandering. De lucht is zwanger van het zand als we wakker worden en hoewel de zon op is blijft het toch donker. Alles is bedekt onder een klein laagje fijn zand. Bijzonder genoeg ook de binnenkant van de auto.
Het ontbijt is een zandfestijn en even hoop ik dat de etappe van vandaag niet door gaat en geneutraliseerd wordt. Maar de helicopter kan opstijgen dus om 8 uur start gewoon Mirjam Pol als eerste motor.

Om 8.30 staat onze auto achterop de oplegger van 4x4 Ermelo die achter hun truck hangt. Omdat zij al met zijn drieën zijn zit er niets anders op dan gewoon in de auto te gaan zitten. Je kunt je verstellen dat het veel hilariteit oplevert als we zo het bivak uitrijden.
Onderweg levert het vooral verbaasde blikken op. Gelukkig is het een mooie route van Boudnid naar Erfoud om ons twee uur te entertainen.

Erfoud is niet veel. Yvette en ik concluderen dat het een stadje is gebouwd voor en rond mannen.
Het aanbod is garages, nog eens garages, cafés, onderdelen, mobiele telefoons en accessoires en benzinestations.

Na 5 uur garage is de auto weer gerepareerd. Het is hartverwarmend hoeveel mensen ons vragen of de auto weer oké is. Er wordt enorm meegeleefd.

Het bivak ligt op een prachtige plek. Een enorme kashbah met de zandduinen op de achtergrond en in deze tijd van het jaar omringd door een heleboel water. Het is magisch om erop aan te rijden zo aan het einde van de dag. Wat een heerlijk bivak. We liggen al om 23 uur in bed. Wat een luxe, acht uur slaap.

Hartelijke groet,
Sascha

Bloem2drive van start!!!

Om 09.53 locale tijd gaan we weer van start. (bron Sascha)

Zandduinen, zoutvlakte waar we hard konden rijden.

40 km moeilijke zandduinen. Veel stenen. Nog een keer kleine zandduinen. En een eindeloze Zoutvlakte waar we heel hard konden rijden. In totaal inclusief de liaisons 350 km waar we 12 uur mee bezig zijn geweest. Waren pas om 22.30 uur in het bivouac.

(Bron Sascha)

Foto van het team in actie

Bron Libya Rally!!!

Hier in Nederland is het al donker,.. Bloem2drive nog in de etappe.

Volgen tracking is Bloem2drive nog in de laatste fase van deze etappe bezig,.. Ik hoop dat alles goed is verlopen. Vanaf gisteren geen contact meer gehad met het team,.. Wachten op nieuws van het team. Wat ik wel zie is dat ze nog rijden,.. ze zijn nu bijna bij de finisch!!!!

Ik vermoed dat dit een zware dag is geweest voor het team. Zodra er nieuws is dan zal ik dan plaatsen op deze site.

Jos Bergsma Site beheerder

Garage bezoek.

Vandaag gaat de auto naar de garage. Het team 353 is dus niet te volgen via tracking!!!! 

Update: 18 april 2015 21.55 

• Lees op twitter dat de auto is gerepareerd.
• Zie op live tracking dat de auto (353) in het bivak staat.
• Nu maar hopen dat ze morgen weer starten.
• Vandaag zandstorm tijdens de etappe,.. (bron twitter)
• Nieuwe foto's toegevoegd (zie Foto's 2015)

Jos Bergsma (site beheerder)

Het wordt een behoorlijke puzzel hoe we dat gerepareerd krijgen.

17 april
We zijn binnen na een hele lange dag en hebben al een bordje spaghetti in onze maag.
Nou de tripmaster wilde het nog steeds niet de hele tijd doen vandaag, maar daar hebben we ons met een App op Yvette's telefoon creatief doorheen geslagen. Met eer voor Yvette.

Desalniettemin was het een bewogen dag. Marokko is rotsig en stenig en dat hebben we gemerkt. De landschappen waren echt prachtig en afwisselend. Zo genieten. Lege groene vlaktes met frisgele lentebloemetjes, rode rotsen, vergezichten.
Maar wij reden er een schokbreker op stuk. Dan kun je nog wel doorrijden, maar het moet wel wat rustiger aan. Dus dat hebben we gedaan. Maar kennelijk nog niet rustig genoeg, want er is ook nog een oog van de vooras gescheurd.
Het wordt een behoorlijke puzzel hoe we dat gerepareerd krijgen. We moeten waarschijnlijk op zoek naar een local die het kan en de spullen heeft. Morgen meer. En aan het eind van de etappe morgen zouden we nog wel de duinen doen. Gaat mogelijk niet lukken om dat mee te maken.

1e bij motoren is Mirjam Pol !!!
1e bij algemeen is de truck van Martin van den Brink

Hartelijke groet,
Sascha

Volgens Live tracking zijn ze binnen.

Zie op Live Tracking dat Bloem2Drive binnen is gekomen in het Bivak!!! Tijd 19:17:29 uur. (In Marokko is het 1 uur vroeger dan in Nederland).

Jos Bergsma Site beheerder